مقایسۀ عملکـرد و کارایی دو سیستم پرورشی خودکـار، مبتنی بر منطق فازی و متداول، در تولید ماهی پاکو قرمز (Piaractus brachypomus)

بیشتر مطالعات انجام‌شده در یک دهة اخیر روش‌های مختلف تولید آبزیان و شرایط زیستی ماهیان را با هدف بهینه‌سازی بررسی کرده است. تحقیقات دیگر نیز روش‌های نوین مدیریتی با هدف کاهش دخالت انسانی در سامانه‌های تولید و پرورش ماهی از نوع نیمه‌متراکم و متراکم را کندوکاو کرده‌اند. در تحقیق حاضر سازگانی پرورشی از نوع متراکم طراحی شد. به‌ منظور کاهش سطح دخالت انسان در این سازگان از حسگرهای آنالیز کیفیت آب و کنترل‌کنندة خودکار منطبق بر منطق فازی استفاده شد و با سیستم مرسوم مقایسه شد. برای این منظور درون هر یک از مخازن ونیرو با ظرفیت 1000 لیتر و از جنس فایبرگلاس، 50 قطعه ماهی پاکو قرمز (Piaractus brachypomus) با وزن اولیة 74/3±05/15 و 43/3±98/14 گرم به ترتیب در سازگان مدرن مجهز به سامانة کنترلی و سازگان مرسوم (فاقد سامانة کنترلی) قرار گرفتند و تا رسیدن به حداقل دو برابر وزن اولیه پرورش یافتند. در پایان دورة آزمایش یعنی هفتة چهارم، متوسط وزن ماهی درون سازگان مدرن به میزان 06/10±43/56 گرم (75/3 برابر وزن اولیه) و متوسط وزن ماهی درون سازگان مرسوم به میزان 38/7±13/40 گرم (68/2 برابر وزن اولیه) رسید. شاخص‌های متوسط افزایش وزن روزانه برای هر ماهی 32/1 و 65/0گرم، نرخ رشد ویژه 40/5 و 14/3 درصد و ضریب تبدیل غذایی نیز 73/0 و 21/1 به ترتیب در سازگان‌های مدرن و مرسوم به دست آمد که در مقام مقایسه میان دو بوم‌سازگان پرورشی طراحی‌شده به ‌طور معنی‌داری )05/0(P< متفاوت بود. نتایج این پژوهش نشان داد که با به‌کارگیری سامانة مدرن کنترلی می‌توان کارایی سازگان پرورشی را با تعریف دامنة مناسب برای شاخص‌های اصلی کیفیت آب افزایش داد و به بهینه‌سازی شاخص‌های رشد نیز رسید.